Nog meer avontuur!

Brrr, na de kakkerlakken ben ik toch maar gaan proberen te slapen. Dat proberen lukte maar voor een paar minuutjes... want ineens hoorde ik me toch een herrie! Aangezien ik naast een bedrijf slaap, dacht ik dat het eerst daar vandaan kwam. Maar al snel had ik door dat er ook iets van licht of iets dergelijks door mijn gordijn naar binnen kwam. Door het gordijn keek ik naar de gang, waar het brandalarm flink herrie maakte. Het licht was het licht wat daar vanaf kwam. Oh, her en der gingen al wat kamerdeuren open en kwamen er wat mensen in pyjama naar buiten. Maar wat er aan de hand was? 
Even later begreep ik van de eerste geruchten dat er iets aan de hand was boven. Ja, duhh... dat snap ik ook. De langslopende bewaker kon vertellen dat er een magnetron in brand stond. Dus hij ging het maar even blussen. Fijn. De geur van brand verspreidde zich al snel door het gebouw en na een paar minuutjes kwam ook de brandweer. Maar toen was het vuur al geblust. Ohhhh zei de brandweerman... dan hoef ik in ieder geval niet meer te kijken. Wat verbaasde blikken en een geruststellend bericht van de bewaker dat we weer konden slapen... en iedereen verdween weer in de kamers. Hmm, oké dan! 

Gelukkig heb ik verder wel wat kunnen slapen, al was ik wel weer vroeg wakker. Dus maar in de benen, lekker ontbijten en nieuwe plannen maken voor vandaag. 

Door het brandende zonnetje ben ik nog lekker wat gaan wandelen door de straten van Paramaribo. De drukke wegen oversteken, winkeltjes kijken en weer even langs bij mijn reisagente. Zij heeft een leuk winkeltje waar je op de foto kunt in Surinaamse klederdracht. Dat ga ik doen! Tsja, in welke kleding? Die van de indianen natuurlijk. Dat zijn immers de oorspronkelijke bewoners. Nu had ik van tevoren wel een iets ander beeld bij de kleding van indianen... Maar ik heb geen hoofdtooi en lapjesrok aan gedaan hoor, gewoon een gezellige rok en jasje. Met natuurlijk een handgemaakte waaier in mijn hand. 

Ook is het alweer tijd om lekker te gaan lunchen. Dat doe ik vandaag met een pomodori soepje, ook wel...tomatensoep. Het is écht lekker warm buiten en de zon schijnt goed! Dat is voor mijn plan van vanmiddag wel fijn. Want ik ga op dolfijnentour. De dolfijnen in Curacao konden we van héél dichtbij zien, ik ben benieuwd hoe dicht de 'wilde' dolfijnen bij de boot komen. 
Vanaf het appartement neem ik de taxi, dat is maar goed ook. Net voor ik weg ging kwam er nog even een tropische regenbui uit de lucht vallen. 
Vanaf het appartement naar het opstappunt van de boot moeten we een kwartiertje rijden met de taxi, dacht ik. De taxi was al iets aan de late kant (Surinaamse tijden, daar zijn ze weer) en er stond file. Het is precies spitstijd, dus ik kom stipt om 16.00 uur aan. Mooi op tijd! 

Aan het einde van de lange houten steiger liggen al wat bootjes te wachten. Het lijken houten vissersbootje. Leuk met een dakje erop. Een gids, boot man en een groep van ongeveer 15 mensen stappen aan boord. Over de Surinamerivier varen we richting de Atlantische Oceaan. Waar de oceaan en rivier samen komen, komt ook het zoete en zoute water samen. Dit zorgt ervoor dat er heel veel vis zwemt. Dát vinden de dolfijnen super lekker. Maar of er ook veel boven water komen, is nog even de vraag. 
Met de motor uit dobberen we over de rivier en is het wachten tot de dolfijnen zich laten zien. 
Ja! Daar waren er twee... en nog één... en nog meer... maar ze springen natuurlijk niet zo hoog boven water als tijdens de dolfijnenshows. Echt wilde dolfijnen zijn het... super leuk! Af en toe komt er een hoofdje boven water en ik ben nét op tijd om een foto te maken. Haha, da's wel een sport! 
Na een uur dolfijnen gespot te hebben varen we door naar een klein dorpje waar ongeveer 600 mensen leven. Er staan wat ingevallen huisjes en een schooltje. Verderop is een soort terras, waar we een baka bana, loempia en bara krijgen. Lekker! Maar als we deze net op hebben, varen we in de zonsondergang weer terug naar de steiger en is de tour voorbij. Maar wat was het leuk!!