dag 27: uhhhm, is this my traveller’s face?

Goedemorgen! Een nieuwe dag met nieuwe avonturen!

Het ontbijt stond al op tijd klaar, want ik heb bedacht dat ik vandaag met de trein wil. Om 09.30 uur vertrekt de trein en om 08.45 uur word ik opgehaald. Super luxe! Astrid en Wiebe gaan vandaag ook met de trein, dat vonden ze wel een goed idee. Dus met z’n drieën gaan we richting het treinstation, waar de auto bijna óp het perron geparkeerd kan worden. Het perron is namelijk gewoon middenin de straat en parkeren mag hier overal. Je krijgt meteen een privé bewaker op de auto afgestormd, maar natuurlijk niet voor niks.

Onze bewaker zagen we trouwens gewoon bij ons de trein in stappen, dus hoe dat zit….

De trein is natuurlijk niet zoals in Nederland. Hier rijdt een échte stoomtrein. De route gaat richting de suikerrietplantages, waar vroeger 12.000 slaven aan het werk moesten. Dat was zwaar werken. Zo’n 16 – 20 uur per dag moesten ze aan het werk.

Wat een leuke treinreis, door het dal van de suikerfabrieken. Het leek net de houten trein achtbaan van Disney land! Dat idee kreeg je als je in de wagon zat. Voordat we weg gingen, werd er wel nog even een wagonnetje extra aangekoppeld. Het was íets te druk. Of de trein überhaupt zo gaan rijden was van tevoren nog een raadsel, want de trein is héél regelmatig stuk!
Vandaag zijn er twee tussenstops bij fabrieken. Van de fabrieken is niets meer over en van de plantages ook nog heel weinig, door de oorlogen in de 19e eeuw. Bij de tussenstops was dan ook niet heel veel meer te zien. Een hoge uitkijkpost en wat overblijfselen. Het was een bijzondere ervaring in de trein en toch wel een indrukwekkend idee dat er op deze plantages vroeger zoveel slaven aan het werk moesten.

Vanavond gaan we weer lekker eten en morgen staat voor mij de reis richting Camagüey op het programma. Als het goed is heb ik de bus om 08.00 uur en kom ik rond het middaguur daar aan. De route nadert al steeds meer het oosten van Cuba. Het is vandaag ook al weer dag 27! Dan ben ik dus over precies vier weken alweer thuis! Precies op de helft van mijn reis… nog lekker genieten dus! En dat gaat zéker lukken, want uhhhhm…volgens mij loop ik al dagen rond met een ‘traveller’s face’. Zo noemde Anouk dat gisteren en nu ik erop let… is dat ook écht zo! Het reizen is ook wel écht heel gaaf! Ik kom op zulke bijzondere plekken!

De man van deze casa vraagt telkens of alles wel goed gaat, hoe de kamer is en of ik nog meer wens te hebben. Zó attent! Net zoals zijn vrouw en moeder. In de casa’s slaap ik bij mensen thuis en hier zie ik het leven van de Cubanen wel van heel dichtbij. Telkens als ik naar mijn kamer loop, moet ik door de keuken en langs de slaapkamers naar boven toe. Ik wilde hen op een speciale manier bedanken, maar hoe? Ineens bedacht ik me dat ik heel veel parfum testertjes mee had genomen, omdat dat handig zou zijn. Ook een handcrèmetje zou handig zijn. Eigenlijk heb ik van alles zó veel, dat ik wel heel wat kan missen. Het is voornamelijk een kwestie van gunnen. Sowieso kan ik wel heel veel missen uit mijn koffer. Dus ik ben begonnen met opruimen. Hier zijn ze namelijk ook dol op parfum en crèmetjes, maar kunnen zij het niet betalen. Na een pakketje gemaakt te hebben met van alles en nog wat en uitgelegd te hebben dat ik hen heel graag extra wil bedanken voor alles, was hij degene die een keertje stil werd. Ik heb ook een gelukspoppetje gegeven. Dat vond hij wel heel erg bijzonder.
Wat helemaal niet de bedoeling was, gebeurde toch… kwam hij óók met een cadeautje! Haha, dat hoefde toch helemaal niet. Het is niet voor dames, maar drie zware sigaren kreeg ik mee.

Hierna ben ik op pad gaan, want ik zou met Astrid en Wiebe gaan eten. Zij zaten in een casa om de hoek. In alle steden is het écht een doolhof aan casa’s. Je ziet ze overal. Ook wel begrijpelijk, aangezien de Cubanen sinds een tijdje een eigen ‘bedrijfje’ op mogen zetten. Dit verdient veel beter dan de andere banen die ze moeten hebben voor de staat. Voor een overnachting is tussen de 15 en 20 cuc een mooie prijs, terwijl dit anders een maandsalaris is. Misschien is het daarom ook wel telkens zo druk bij de bus stations.
Maar goed, op pad voor eten! En dat is goed gelukt!! In het huis van een vroegere burgemeester van Trinidad hebben we heerlijk gegeten. Het leuke is, dat de slaapkamers en woonkamer intact is gebleven. Er staan dus gewoon tafeltjes tussen de bedden, tafels en kasten. Grappig!

Morgenochtend is het weer tijd om door te reizen richting Camagüey. Om 07.00 uur staat het ontbijt voor mij klaar en om 08.00 uur vertrekt de bus.