Pas op voor de bospolitie!

Er zijn zoooooveel titels te bedenken voor de afgelopen dagen. Maar dit was toch wel écht de leukste. Anders had het deze geworden: 'komt er nog een einde aan?' Want die gedachte is ook wel heel vaak door mijn hoofd heen geschoten. 

Vrijdagochtend moest ik om 06.45 uur verzamelen bij 't Vat. Een café/ restaurant verderop in de stad. Een ander stel zou ook mee gaan, zij logeren ook in dit appartement. Donderdagavond werd hun ontbijtje ook alvast bij mij gebracht. Dan konden we in ieder geval alvast iets eten. het ontbijt in het appartement is namelijk vanaf 07.00 uur. Ik heb een briefje voor hen geschreven dat ik het ontbijtje heb en om 06.00 uur de taxi laat bellen. De tas en koffer staan al klaar en m'n wekker is gezet. 
Vrijdagochtend was ik netjes op tijd wakker, maar de tijd vloog! Ach, we zijn heel goed op tijd aangekomen... en de Surinaamse tijden zijn natuurlijk een rekbaar begrip! 

Met een groep van 9 gaan we het busje in die uiteindelijk om 07.15 uur vertrekt. Ach, redelijk op tijd. We vertrekken zo vroeg omdat het water in de rivier zo laag staat, het heeft dus te maken met het getij. Dat zien we later wel... want eerst een rit van vier uurtjes met de bus. Althans, dat is mij verteld. Het leuke is dat iedereen hier een ander verhaal over gehoord heeft. Oh, het kan dus ook wat uurtjes langer duren. De gids vertelt ons uiteindelijk dat het afhangt van de weg en we dus zes uurtjes onderweg zijn. Heel veel wordt hier gesproken met verkleinwoordjes... dan lijkt het allemaal wat meer te behappen, denk ik. Het klinkt in ieder geval een stuk positiever. De eerste twee uurtjes zijn over een verharde weg. Maar die maakt al snel plaats voor een onverharde weg aan de boot. Het jungle leven wordt al snel ingeluid, tijdens de plaspauze. Want uhm, waar is het gebouwtje dan? Die was er dus niet.  Hmm... 
Wel een echte Surinaamse hap die de gids meegenomen heeft anuit de stad en maar weer wat te drinken. Dit stuk vloog eigenlijk wel voorbij. De gaten ontweek de chauffeur en de stenen knalden aan alle kanten tegen de bus. Ook de plastic ramen klapperden flink. Een hoop herrie dus. De tassen stuiterden van de bank en ik moest moeite doen om weer goed op m'n stoel te zitten. Maar goed, na een goede vijf uur hebben we de boot bereikt. Die lag al klaar en ook de bootman stond klaar. Alle bagage: tassen, watermeloen, treedjes flesjes water, koelboxen, watertanks, toiletpapier en alle andere zooi moesten van de bus naar de boot. Met zijn allen ging dat best soepeltjes! Daarna moesten wij ook nog de korjaal in klimmen. De tocht kon beginnen! 
Onder een hele grote brug door voeren we tussen het oerwoud. Het water stond inderdaad erg laag en de bootman deed zijn best om tussen de stenen en zandbanken door te sturen. We waren nog geen tien minuten onderweg... motor stuk! Een onderdeel moest vervangen worden. Dus, linksomkeert en terug naar het dorpje. Daar moesten wij allemaal weer de korjuil uit en konden de gids en de bootman de motor even reparen. Beter nu... en niet als we straks alle dorpjes voorbij zijn. Geluk bij een ongeluk dus... 
De tocht in de boot zou ongeveer 2 uurtjes duren. Tsja, dat was mijn verhaal. We hebben onderweg twee dorpjes gezien. Maar verder alleen maar oerwoud, stenen en zandbanken. De boot was natuurlijk wat zwaar beladen, dus wij moesten af en toe even helpen met het duwen en slepen van de boot als we vast lagen op een zandbank. En dat was vaak... De tocht duurde en duurde.... we hoopten voor het donker op het kamp te zijn. Dat was mislukt! Takken die uitstaken, beesten die je weg hoorde schieten. Maar we hebben wel heel spontaan nog een kaaiman gespot!  Dat was wel weer erg leuk! Uiteindelijk kwamen we om half 9 's avonds aan op het kamp en heeft de tocht ietsjes langer geduurd dan ik van tevoren dacht. Zeven uurtjes...