Pas op voor de bospolitie! Het vervolg...

Daar is het vervolg dan... 

Ik ben gebleven bij de aankomst op het kamp. Hier moesten alle spullen natuurlijk weer van de boot naar onze verblijfplaats gebracht worden. Dus met z'n allen weer alle tassen, flessen water en de rest naar boven sjouwen. De rivier is natuurlijk zo laag, dat we eerst over alle rotsen moeten klimmen die normaal gesproken onder water liggen. We staan meteen al in een pad van mieren, dus de voetjes worden bij iedereen meteen al lek geprikt. Een goed begin. 
Het was écht een schoolkamp idee. In een houten 'hutje' stonden wat stapelbedden en daarin hing overal een klamboe. Op een soort veranda stonden twee picknicktafels en in het stuk achter de slaapzaal was meteen al de keuken. Ook een toiletgebouwtje, met wat wc's (waar de helft het al niet van deed) en drie douches. That's it! Hier gaan wij met onze groep verblijven. Zo stonden er op het eiland drie van zulke verblijven. Ook was er nog een gebouw voor de hangmatten, maar dan had je het toch écht wel gehad. Hier blijven we vier dagen! 

Onze gids is tegelijkertijd ook kok en schoonmaker. Terwijl wij een bedje uit gingen zoeken en de spulletjes gingen installeren, kon hij meteen aan de slag in de keuken om lekker voor ons te koken. Want we moesten natuurlijk ook nog eten. Dit is wel even andere koek dan het vorige jungle verblijf! 
Vandaag stond er op het menu: rijst, kip en kousenband. Lekker hoor. Morgenochtend gaan we lekker ontbijten en daarna gaan we ons wagen aan de Voltzberg... eerst maar even slapen en bijkomen van de tocht van vandaag. 

Zaterdagochtend stond om 08.00 uur het ontbijt klaar. Een wekker hoefden we niet te zetten, want om 06.30 uur werden we al gewekt door alle geluiden die vanuit de slaapzaal te horen waren. Het eerste geklets, de eerste vragen hoe laat het is en buiten de geluiden van de dieren zorgden er wel voor dat je op tijd wakker was. Oei, m'n bedje slaapt toch niet zo heel erg lekker. Een dun matrasje, met daaronder de houten latten van het bed. Ook rook je de eitjes al die Manou, onze gids, stond te bakken. 

Lange broek aan, dichte schoenen, hoge sokken, genoeg water en natuurlijk de fotocamera... dat hadden we nodig! En niet te vergeten: zonnebrand en heel veel muggenspul! Vandaag gaan we op pad met een andere gids. We gaan 8 kilometer heen wandelen door het oerwoud, naar de voet van de berg. Onderweg krijgen we geen uitleg over de bomen, planten en dieren... dat komt morgen. Oké, let's go! 
Haha, dat we niet stilstaan onderweg maakt niet uit... maar het tempo zat er goed in! Flink doorwandelen over de bospaden, over boomstronken en op tijd bukken voor de takken die over de paadjes heen hangen. Over stenen, mierenpaden en her en der nog een klein beetje water. Hier was echt volle concentratie voor nodig, zodat je niet struikelde! Goed op het pad letten en in een hoog tempo achter de gids aan. Zo waren we in een kleine twee uur bij het eerste plateau. Vanaf daar is het nog maar een half uurtje naar de voet van de berg. 
En ja, vanaf daar moesten we toch echt naar boven. Vanaf het eerste plateau kon ik het me écht niet voorstellen dat we later echt bovenop die hoge berg zouden staan! De berg is 240 meter hoog en compleet van steen. Nou, daar gaan we dan. In het brandende zonnetje naar boven klimmen en klauteren. Af en toe hing er wel een touwtje waar je je aan vast kon houden. Maar verder was het gewoon een kwestie van 'in volle vaart vooruit'. 
En ja hoor, daar sta je dan ineens bovenop zo'n berg. Een prachtig uitzicht over de broccolivelden van Suriname. Je kunt zó ver kijken, ongelooflijk! Een eindeloos oerwoud en wat andere bergen. Maar verder helemaal niets!! Heel bijzonder. Als ik weer naar beneden keek, kon ik me nog niet helemaal indenken hoe ik daar weer vanaf zou gaan. Maar gelukkig heb je aan de stenen wel genoeg grip en kun je rustig aan weer naar beneden. 
De terugweg was hetzelfde als de heenweg. Over dezelfde paadjes, de 8 kilometer door het oerwoud. Hmm, nu voel je toch wel een beetje de beentjes. De weg terug duurde écht heel lang! Niet alleen wij hadden er last van gelukkig. De gids die voor mij liep begon ook al steeds vaker te struikelen over takjes, bomen en z'n eigen benen. Hij liep lekker op z'n regenlaarzen. Dat was ook wel handig! Ik niet, ik had lekker m'n allstars aan. En dat liep eigenlijk nog wel heel goed! 

Yes, daar waren we dan weer terug bij de rivier. Want we slapen op een eiland, dus de oversteek moest met de korjaal. Alleen waren wij veel te snel! De korjaal zou pas over een uur komen, omdat dat de tijd is dat de meesten aankomen. Wow. Van half 10 tot 4 uur hebben we gewandeld... écht snel! 

Nadat eindelijk de korjaal bij ons was, konden we in het kamp meteen lekker onder de douche springen. Nou ja, lekker.... Omringd door allerlei kleine beestjes, minstens tien gekko's op het plafond en heel koud water. Dat is niet écht heel lekker douchen. Maar dat geeft niet. Het is in elk geval stromend water. 
En onze eigen gids, dus ook de kok... is al aan het eten begonnen. Spaghetti dit keer! Wat een verrassing!! Weer eens wat anders. 
En wat leuk... ook de aapjes zijn er weer!! Die kwamen natuurlijk weer wat banaantjes halen. Dit keer waren het alleen de doodskopaapjes. Super leuk. Ze waren ook met heel veel! 
"s Avonds stonden de jongens uit het dorp leuk muziek te maken op de culturele avond. Alhoewel onze beentjes ontzettend moe waren en we de spierpijn al wel een klein beetje voelden... hebben we toch nog wat dansjes gedaan op de typisch Surinaamse volksmuziek. Maar om half 12 hebben wij het lichtje uit gedaan!  

Zondag stond ook het ontbijt weer om 08.00 uur voor ons klaar. Maar ook nu hoefde ik mijn wekker niet te zetten. Wát een herrie zeg! De jongens uit het dorp zijn nog tot 03;00 uur op het kamp wezen kletsen, drinken en roken. Lag ik net lekker te slapen... hoor ik toch een herrie!! Sprongen er aapjes op het dak! Maar het dak is gemaakt van een soort golfplaten. Dus dat maakt natuurlijk een grote klap als de aapjes hier dan op springen. Toen werden even later de eerste eitjes alweer gebakken en hoorde je de eilandgeluiden ook alweer. 
Voor vandaag stonden de moedervallen op het programma. De Ralleighvallen bestaan uit drie verschillende watervallen. De moedervallen is daar één van. Nu is het maar een uurtje à anderhalf wandelen en krijgen we tussendoor in het oerwoud nog veel te horen over de verschillende bomen. Misschien zien we zelfs wel weer meer dieren. 
Het water staat heel laag waardoor het niet écht een grote waterval is, maar we konden hier wel lekker in zwemmen. Al was het een uitdaging om door de stroming, tussen de plantjes door en de gladde stenen bij een goed zitplekje te komen. Maar als je er eenmaal bent, is het heerlijk! In het zonnetje, in warm water wat langs je stroomt kun je heerlijk even vertoeven. 

Ook de wandeling weer terug, maar helaas... geen dieren gezien dit keer! Maar wel gehoord!! In het oerwoud is een bospolitie, een vogeltje die geluid maakt als een sirene. Telkens als we in het bos liepen, kon je een heel scala aan sirenes horen van dit vogeltje. Zó grappig!! Op het kamp konden we ook al heel snel weer wat diertjes zien. Want daar waren de aapjes weer! En na het eten zelfs een vogelspin! Uhm, wie 'm even vast wil houden? Ja, dat is natuurlijk wel gaaf! Ze zien er zo griezelig uit!! Maar hij voelt écht heel zacht. 
Vanavond is er nog een kampvuurtje, is het tijd om de spullen weer bij elkaar te rapen en weer lekker te gaan slapen. Want maandag was 't alweer tijd om weer richting Paramaribo te vertrekken.

En dat ging dit keer een stuk soepeler! De boot man wilde uiiiiterlijk om 08.00 uur vertrekken. Tsja, wij stonden om 07.30 uur allemaal klaar... maar je snapt 't al... De Surinaamse tijden zijn een rekbaar begrip en uiteindelijk konden we om 08.30 uur weg varen. Voorbereid op een enorm lange reis, wat heel erg mee viel! Het leek wel of het water veel hoger stond! En we gingen nu ook stroomafwaarts. Dat scheelde allebei een hoop. Nu duurde de reis maar 4 uurtjes!! Als lunch kregen we weer lekker kip en rijst... want dat hebben we nog niet zo veel gegeten de afgelopen weken. Haha, ach... het vult goed! Onderweg hebben we trouwens nog een bos konijn gezien in het water! Zulke grappige dieren. Het lijkt in eerste instantie op een rat, maar als 'ie op het land komt dan hupst 'ie weg als een konijn. De boot man vond het een goed idee om in het water te springen en 'm mee te nemen voor de dierentuin. Gatver! Zo'n beest hoeven we niet in de boot, dat is zielig. Dus na heel veel commentaar heeft hij 'm toch maar los gelaten. Ahhh! 

's Avonds om 18.00 uur waren we weer in de bewoonde wereld. Bij 't Vat hebben we afgesloten met een gezellig avondje eten. Dit keer patat met frikandel! Ahhh, daar was ik écht aan toe! Lekker!!! Wat zal ik lekker slapen zeg, na dit avontuur!!