dag 22: met de bus op stap

Ja hoor, daar gaan we weer… de koffer is weer ingepakt en dit keer hoef ik me niet druk te maken over het aantal kilo’s. Ik ga met de bus op pad!
Eerst nog een laatste keer ontbijten met de mensen hier. Astrid en Wiebe gaan ook door naar Vinales vandaag, maar zij gaan per huurauto. Ik zal ze waarschijnlijk nog wel tegenkomen… aangezien ze ongeveer dezelfde route gaan als dat ik ga. In elk geval hebben we gezellige dagen gehad! Ik heb zin om weer verder op pad te gaan. Dit stukje type ik nog even in mijn Casa en straks zet ik alles van de afgelopen dagen op internet. Hiervoor loop ik naar een hotel aan Parque Central. Vanaf daar kan ik ook een taxi nemen. Om 14.00 uur stap ik op de bus, maar ik moet een uurtje van tevoren aanwezig zijn. Dat betekent om 12.00 uur de taxi. Dan ben ik zéker op tijd.

Met m’n koffer door de drukke straten zal best wel een uitdaging zijn, net zoals het zoeken van een goede taxi. Ze zijn hier allemaal heel enthousiast en willen je graag weg brengen, voor de hoofdprijs natuurlijk. José, de man van de casa zegt dat ik voor 8 CUC naar het busstation kan. Ik ben benieuwd!

Wanneer ik weer op internet kan is een groot raadsel… als het goed is kan dit op de wisselkantoren, maar ik heb geen idee of dit overal kan. In elk geval type ik elke dag een verslagje en zet ik dit op mijn blog zodra dit kan. Ik heb weer helemaal zin om door te reizen! Laat het volgende avontuur maar weer starten!

En dat was zeker weer een avontuur! Met de taxi naar de bus, waar ik in een complete chaos terecht kom. En dat terwijl ik écht voor de deur uit de auto gelaten word. Een storm mannen die bus tickets en taxi ritten verkopen komt op me af. Ondertussen probeer ik met m’n grote koffer het trappetje op te klimmen en naar binnen te duiken bij het station van de Viazul bussen. Ik heb al een kaartje, dus ik hoef me nergens zorgen over te maken. Dat merken de mannen ook snel. Binnen stond er een mega rij en  netjes stap ik achteraan in de rij. Achter mij vraagt een jongen zich af hoe ik aan het blaadje kom wat ik in mijn handen heb. Hij besluit toch maar even te vragen of we in de goede rij staan.
Uhhhm, nee! We moeten nóg een trap op naar boven. Oké, gaan we weer.  En natuurlijk ook weer een nieuwe rij. Binnen lijkt het warmer dan buiten en in een grote hal, met veel mensen en één loket is het eigenlijk geen doen. Ook hier duurt het wachten lang, heel lang! De airco stond in elk geval uit, het internet en daardoor ook het reserveringssysteem doen het niet. Schiet helemaal niet op dus. Na dik een uur wachten mogen degenen met een bonnetje naar voren komen en kan ik daarna meteen de bus in stappen. Wonder boven wonder vertrekt de bus op tijd! Het is een grote touringcar waar de airco aan staat. Het is zelfs aan de koude kant. Hier was ik wel al een beetje op voorbereid dus m’n trui en sjaal kwamen goed van pas.

Onderweg verandert het landschap al heel snel. Voor mijn idee, maar misschien komt dat wel omdat ik eigenlijk al wel heel snel in slaap gevallen ben en we nu al een uur onderweg zijn. Een grote regenbui, veel plassen op de wegen en heel veel dicht begroeide bergen komen voorbij. Nog twee uurtjes te gaan. Hoe dichter we bij Vinales komen, hoe meer ik het idee krijg terug te gaan in de tijd. Auto’s zijn bijna niet meer te zien. De vervoersmiddelen die ik zie zijn: vrachtwagens omgetoverd tot taxi, paard en wagen en fietsen. In de vrachtwagens zitten de mensen in de open achterbak. Paard en wagen lijkt nu echt gebruikt te worden om van a naar b te komen, niet om een leuke stadsrondleiding te geven in elk geval. Ook zie ik vervallen huisjes her en der en grote stukken land. Het land is vol gegroeid met grassen, bomen en struiken. Tussendoor zie je velden waar men gewassen verbouwt. Op de stukken land zijn ossen en paarden te zien. Deze dieren worden gebruikt op de velden. Er wordt op sommige velden hard gewerkt. De ossen zijn voor een ploeg gespannen en zo wordt het veld omgespit. Soms zijn er paarden aan het werk. De dieren zijn meestal vastgebonden met touwen om hun hals en staan vast aan een paaltje in de voortuin. Het lijkt wel of ik een hele andere wereld in gestapt ben, alweer.

Vinales ligt ongeveer 80 kilometer ten westen van Havana. Vinales is dé plek waar de beste tabak ter wereld verbouwd wordt. Door UNESCO-biosfeerreservaten rijden we naar deze plek. Eenmaal aangekomen valt het mij op dat het hier rechte straten zijn, met gezellige kleuren huizen. Het leven is ook hier op straat heel anders. Paard en wagentjes rijden langs, oude vrachtwagens, wat oude en nieuwere auto’s, tractoren, fruitkarren en muzikanten. De sfeer is hier veel rustiger en je hebt hier echt het gevoel dat je weer even kunt uitademen.
Dat gevoel kwam wel iets later. Op het moment dat de bus leeg liep kwamen er allerlei dames en heren op ons af gestormd om te vragen of we een kamer bij hen wilden reserveren. De casa particulaires zijn erg populair. Deze had ik van tevoren al geregeld en als het goed is zou de senora klaar staan met een bordje. Helaas! Die stond er niet. Dus, op zoek naar de casa. Het scheelde dat hier de straten dus heel recht lopen en het niet zo groot is. Het is ook maar drie minuutjes zoeken voordat ik er ben. Oververhit kom ik aan, want het is nu wel echt warm! De senora had de verkeerde bus tijd door gekregen en verontschuldigde zich dat ze er niet stond. Geen probleem! Na het inchecken ben ik wel nog even de straatjes in gegaan. Morgen staat er een paardrijtrip op het programma, maar ik heb geen idee waar ik moet zijn. De mensen in deze casa spreken écht alleen Spaans, maar dan ook écht geen woordje Engels. Dus ik doe mijn best om hen te begrijpen, maar hoe laat ik nou waar moet zijn… geen idee! Dus alvast maar even de buurt verkennen en op onderzoek uit. Wat zijn hier veel restaurantjes zeg! Overal is muziek en in de lange straat waar je als toerist naartoe kunt om lekker te eten, te dansen en de toeristenuitstapjes te regelen is genoeg te zien. Na het drinken van een colaatje, ga ik eens lekker zitten op een bankje op het plein bij de kerk. Plaza Martí is de naam van dit plein. Aan dit plein zit Casa de Cultura. Hier staan muziek, dans en theater centraal. Vroeger was dit het hoofdkwartier van de Spaanse kolonisator.
Er lopen hier op straat veel zwerfhonden en nog veel meer kippen. Dus echt op mijn gemak zit ik hier niet.

Er fietst een man voorbij met een kip onder zijn arm, jongens zijn hard aan het werk in de voortuinen, er komt een man voorbij met een kudde paarden, vrachtwagens toeteren, bussen komen langs, kinderen dansen en springen op straat, muzikanten lopen met gitaren rond en zingen liedjes, fietsers komen voorbij… en dat allemaal in het dal van Vinales. Prachtig!

Om 19.00 uur zou voor mij het eten klaar staan, dus ik moet al weer terug naar de casa. Wauw, wat hebben ze hier goed hun best op gedaan zeg. Maar wat is het veel!! Hoe ga ik dit allemaal weg krijgen? Typisch Cubaans eten stond op mij te wachten, compleet met fruit, vis, rijst en bonensoepje. Volgens mij heet dit Potaje. Het is écht heerlijk. Je merkt wel dat je hier meer tussen de bomen zit en er hier meer beestje zijn. er zijn ook meer vliegjes. Ook hier is de casa heel netjes en verzorgd en kan ik lekker op mijn bedje bijkomen van deze nieuwe belevenissen. Ik ben benieuwd wat mij morgen gaat brengen!