dag 23: wat is dit nu?

08.00 uur en het ontbijt staat alweer klaar. Wat gaat vandaag weer brengen? Met een goed gevoel stap ik de huiskamer, waar ik mag ontbijten in. Een gezellig klein kamertje met daarnaast een keuken zijn de ruimtes waar ik vertoef. Het is op de eerste etage en ik slaap in een soort hutje van hout. Het is in hetzelfde pand en eigenlijk heb ik heel goed geslapen. Vanmorgen was ik wel al een keertje vroeg wakker, ik denk rond een uurtje of vier/ vijf. Toen kon je de hanen al horen kraaien. Ook zijn er al mensen aan het werk. Er klinkt geluid van pannen, tonnen en de eerste paardenvoetjes hoor ik al over de straat gaan. Af en toe is het brommen van een auto of vrachtauto te horen. Na nog een paar uurtjes verder geslapen te hebben kan ik lekker aan het ontbijt beginnen.

Fruit, sap en koffie staan op mij te wachten. Ook wat broodjes en zelfs plakjes kaas staan voor mij klaar.

Om 09.00 uur staat voor mij een paardrijd excursie op de planning. Helemaal leuk! Onderweg naar het kantoortje waar ik mij moet melden voel ik al een beetje spierpijn. Ik durf het bijna niet te vertellen maar ik gun jullie dit lachmomentje. Spierpijn, van het sjouwen van mijn tas en koffer. Wat zal ik gespierd weer aankomen in Nederland zeg! Ik zal nog vaak genoeg met die zware koffer over straat moeten. Iedereen die mijn koffer in z’n handen heeft zucht en steunt. Haha, de mannen hier willen graag m’n koffer sjouwen, totdat ze ‘m vast hebben. Als ‘ie ’t maar redt tot Nederland. Daar ben ik wel een beetje bang voor als ik de rits af en toe zie gaan.

In elk geval ben ik mooi op tijd bij de afgesproken plek. De man achter de balie heeft geen last van een ochtendhumeur en haalt de grootste grapjes uit. Vooral met de voorbijgangers. En de gids, dat zou een ‘mega lekkerding’ moeten zijn. Dat waren zijn woorden. Hij had ook wat Nederlandse woordjes geleerd. De gids die aan kwam lopen was een echte cowboy. En samen met nog twee anderen volgden we hem naar de ranche, waar al een kudde paardjes op ons stond te wachten. Helemaal in country style opgezadeld en vastgebonden met een touw aan een paar bomen. Je zou denken dat de gids voorop rijdt en dingetjes vertelt. Alles behalve dat! Ergens achteraan reden de gidsen van meerdere groepjes en af en toe riepen ze welke kant we op moesten. Door het gebied wat op de UNESCO lijst staat waren modderige paden en heel veel heuvels en rotsen. Het regenseizoen is al een beetje ten einde maar de regenbuien zijn er nog wel. Dat was te zien aan de grond en de grote plassen waar we soms door heen moesten. Het is écht een fantastisch gebied! Tabaksvelden, rijstvelden en kalkstenen rotsen vormden dit gebied. Regenwater en rivieren creëerden grotten waarvan de daken instortten. Hierdoor bleef alleen de bodem over. Op andere plekken zijn nieuwe grottenstelsels ontstaan, waar slaven en guerillasoldaten zich verstopten.

Aangekomen bij een tabaksboer werd ons een interessante rondleiding gegeven. Weliswaar in het Spaans, maar dat was goed te volgen! Er werd van alles laten zien en gedemonstreerd. Prachtige verhalen werden verteld en ik kan jullie precies vertellen hoe een typisch Cubaanse sigaar gemaakt wordt, als ik het goed begrepen heb natuurlijk. De zaadjes van de tabaksplant worden geplant op bedden. Na twee maanden wordt gekeken welke van de kleine plantjes sterk genoeg zijn om uitgeplant te worden op een ander deel in de vallei. Als de bladeren groot genoeg zijn, zijn er vijf delen die je kunt gebruiken. Hoe hoger je komt in het blad, hoe sterker de sigaar. De bladeren moeten gedroogd worden en daarna kan de sigaar gedraaid worden. Voor 90% worden de bladeren naar de staat gebracht. Alle mannen die op de velden werken worden telkens na het werk door de staat gecontroleerd, of zij niet stiekem gewas mee nemen naar huis. De overige 10% is voor eigen consumptie. De hoofdnerf gaat naar de staat. Daar zit de meeste nicotine in. Er zijn trouwens twee soorten sigaren. De donkere en blonde…. De blonde is wat lichter en wordt hier niet op dit stuk van Cuba gemaakt. Alleen de donkere.
Na alles gehoord en gezien te hebben, wordt ’t tijd om een sigaar te draaien. Dit hoeven we niet zelf te doen, maar wordt ook weer gedemonstreerd. Elke familie heeft een eigen toevoeging aan de sigaar. Deze familie gebruikt honing. Op het stuk van de sigaar wat je in je mond doet, wordt de honing aangebracht. Dit kan ook met vanille, kaneel etc. gebeuren. En, wie willen het proberen? Haha nou al heel snel kreeg ik er één in m’n handen gestopt. We zijn immers niet voor niets in Cuba. Dit hoort er toch écht wel een beetje bij! En eigenlijk viel het me alles mee! Echt lekker is natuurlijk anders, maar met de honing is het goed te doen. Je mag ook wel inhaleren, maar dat is niet echt slim zei onze boer. Er zijn geen stoffen aan toegevoegd dus het kan niet écht kwaad, maar hou de rook maar gewoon in je mond. Oké!

Tijd om weer verder te gaan. Nog genietend van de prachtige omgeving rijden we langzaam terug naar de ranche en nemen we afscheid van onze cowboys. Het was fantastisch!! Nu eerst even douchen en dan weer verder op pad.

Het is m’n eerste en laatste volle dag in Vinales, dus alles wat er te doen en te zien is moet vandaag gebeuren. Ik heb bedacht dat ik wel naar de Cueva del Indio wil. Daar kan ik met de bus naartoe. Een meisje en jongen vertelden tijdens de paardrijtocht dat zij ernaartoe gewandeld zijn. Dat was geen succes. Dus ik pak de bus en duik de rots in. Een gladde trap, gevolgd door een mega lange gang brengen me naar een pier waar ik op een bootje stap. Ook hier is weer een gids die van alles vertelt over de grotten. Het is duidelijk dat hier tijdens de Spaanse overheersing veel leven was. De Guanahatabeyindianen hadden hier hun plek gevonden.

Buiten ben ik de draad even kwijt. Waar kwam ik nou ook alweer vandaan? Het is een hele stille en rustige omgeving en auto’s rijden hier bijna niet voorbij. Ook zie je hier vrijwel geen toerist. Eerst maar eens leuk een fotootje maken. Hmm, alleen beter opletten de volgende keer! Nu ben ik geprikt door een mier. Bah! Ondertussen heb ik ook het bord van de bus weer gezien. De volgende bus komt hier pas over een uur. Verder is er geen taxi te bekennen. Wel heb ik gezien dat de volgende cuava niet heel ver hier vandaan zou moeten zijn. Je gelooft ’t vast niet, maar ik ben maar alvast gaan wandelen! In de bus leek het een klein stukje en dan zou ik in elk geval even bezig zijn.
Wel was ik de enige hier op dit stuk op straat. Wát een rust. Ik hoorde alleen het geluid van wat vogels en af en toe een klein zuchtje wind die door de bomen ging. Heel bijzonder. Af en toe kwam er een auto of vrachtwagen langs en heel soms zag je iemand lopen. Dit leverde in elk geval prachtige kiekjes op!
Na 40 minuten gewandeld te hebben kwam ik aan bij de volgende cueva. Hier zou de bus over een kwartiertje al komen, dus dat was  top! Eventjes wat drinken en daarna kon ik zo de bus in.
Ik had natuurlijk nog meer bedacht voor vandaag. In Vinales zou een prachtige botanische tuin moeten zijn. Dus daar ben ik nog even naar binnen gestapt. Ook hier was weer een gids aan het vertellen. Bij iedere plant, boom en bloem kregen we de naam te horen. Heel wat kwam  me wel bekend voor, want ik doe écht wel m’n best om op te letten en het te onthouden wat ik van huis uit mee krijg, maar ik kan het niet meer met jullie delen. Ik heb wel de foto’s nog!

Na nog wat winkeltjes bekeken te hebben en het avondplan bedacht te hebben, is het al tijd om naar de casa te gaan om weer te gaan eten. Het is nu ondertussen al 18.00 uur. Heel eventjes op m’n bedje, maar al snel weer in de benen om mij klaar te maken voor het diner en mijn eerste salsa dansles. Om 19.00 uur eten en om 20.00 uur dansen. Helemaal leuk.

Ook vanavond stond er weer een heerlijk avondmaal op mij te wachten. En dit keer at ik niet alleen. Een Frans stel met een jong kindje zou tegelijkertijd eten en dus gingen we maar gezellig met z’n alle eten. In Frankrijk is het heel ongewoon om alleen te eten. Haha, dus werden de tafels al snel samengevoegd. De tijd vloog voorbij en op de valreep was ik op tijd bij mijn salsa les.
Een privéles was ’t zelfs. In Casa de Cultura klonken de gezellige liedjes door de zaal en werd mij de basis geleerd. De eerste basisstapjes en de draaien zitten erin. Maar het is toch wel wat lastiger dan het eruit ziet. Al vonden ze me wel een ‘intelligent chicka’. Haha!
En nu… oefenen maar. Dus voor elke spiegel die ik tegenkom, ga ik de pasjes nog eens dansen…zodat ik misschien bij een tweede les meteen weer verder kan. In elk geval vind ik het helemaal leuk!

Moe maar voldaan van deze dag strompel ik terug naar de casa. Het ontbijt voor morgen is al vastgelegd. Om 06.00 uur word ik verwacht. De bus naar de volgende plek vertrekt al om 06.45 uur. De koffer staat alweer klaar, dus laat de nieuwe dag maar komen! Eerst maar eens bijkomen van toch wel een typisch Cubaans dagje.