dag 25: óf de kaart klopt niet, óf ik snap er niets van

… dat is dus duidelijk! De kaart klopt niet.
Laat ik eerst maar eens beginnen bij de avonturen van vanochtend, want ik heb ook vandaag weer genoeg meegemaakt.

Cienfuegos heb ik voor een groot deel al gezien, althans…de highlights. Maar er waren nog twee dingen die ik graag wilde bezoeken: Par       que de las Esculturas en Palacio Del Valle. De Amerikaanse man die ik laatst sprak vertelde mij over zijn passie. Zijn passie was om op straat te zitten en te kijken naar wat er gebeurt. Echt heel lang stil zitten is nooit zo makkelijk geweest, maar ik vond het goed om eens te proberen. Daarvoor nam ik het Parque de las Esculturas. Het park staat vol met standbeelden, maar vanaf daar heb je ook goed zich op de weg. Dus, ik kies een bankje uit en ga eens lekker rustig zitten.
Dat is wel 10 minuten gelukt. En dit keer lag het niet aan mij. De Security van casa de culturas kwam al met zijn vriend naast me zitten. Eerst was het gewoon een gezellig kletspraatje. Maar al snel veranderde dit in een uitnodiging voor het diner bij één van zijn vrienden. Mijn trip naar Trinidad kon ik wel makkelijk omboeken, ik had namelijk verteld dat ik met een kwartier de bus moest nemen naar Trinidad. Hij zou het wel even regelen en dan kon ik bij hem thuis wel even lekker eten. O nee, bij zijn vriend. In ieder geval heb ik vriendelijk bedankt en ben ik maar verder gaan wandelen richting het Palacio Del Valle. Daar kwam ik natuurlijk iets vroeger aan dan gepland, maar dat geeft niet. De buitenkant was al een attractie op zich. De Architect van dit paleis was bij Gaudí in de leer. Een prachtig paleis vol gotische, Venetiaanse en Arabische elementen. Om 10.00 uur ging het paleis open. Na het maken van wat foto’s hoorde ik ineens bekende stemmen… naaaa da’s ook toevallig! Daar zijn Astrid en Wiebe weer! Super leuk, dus hebben we op het dakterras maar even bij zitten kletsen en de belevenissen verteld van de afgelopen dagen. Vanmiddag gaan zij ook door naar Trinidad en de kans is groot dat we elkaar daar weer tegen zullen komen.

Cienfuegos is een prachtige stad, vol romantische plekken. Zo staat Cienfuegos ook beschreven in de reisgidsen. Maar ook heb je aan twee dagen genoeg. Prachtige gebouwen en mooie stranden zijn er te zien. Ik wandel rustig terug naar de casa om uit te checken en langzaam te verkassen naar het busstation.
Tijdens het uitchecken vertelde de casa eigenaar dat de andere mensen die stonden te wachten ook naar het busstation moesten en het was een goed idee om de taxi te delen. Hij had een taxi besteld en met de Spaanse mensen kon ik mee in de oude oldtimer. Gaaf! Dat is al een belevenis op zich. Nu was ik wel wat aan de vroege kant bij de bus, dus besloot ik te vragen of ik met de eerdere bus mee kon. In half Engels en half Spaans, met een beetje hulp van de Spaanse chicka is het gelukt om mijn ticket in te leveren en een kaartje te krijgen voor de bus van 12.30 uur. Deze Spaanse dame is trouwens nog eens bekend ook! Zij vertelt het weerbericht op de Spaanse nationale televisie. Wel moest ze vertellen dat het in het gebied waar zij wonen wel heel veel regent. Binnenkort gaan ze naar Nijmegen, of daar waren ze net geweest…dat kon ik eigenlijk niet zo goed meer verstaan.
Ook nog leuk om te vertellen is hoe het inchecken ging. Netjes had ik mijn bonnetje gegeven aan de meneer achter de typemachine, want zo werken ze hier. Hij wilden wel meteen ál mijn bonnen hebben. Dus ook van de andere steden. Na uitgelegd te hebben dat dit niet de bedoeling was, zij hij dat ik dan maar geen stoel heb in de bus. Dat is raar, want in alle steden is het tot nu toe goed gegaan. Dus waarom zou ik dan niet in de volgende steden mee kunnen met de bus? Dit is al de derde keer met de bus en al drie keer gaat het goed. Dus, ik ben heel benieuwd!

In ieder geval heb ik nu sowieso een plekje en gaat de reis naar Trinidad heel voorspoedig. Het is nu maar twee uurtjes rijden. Op de kaart leek het maar een klein stukje wandelen. Het zou de eerste straat rechts zijn en dan ben ik er al. Bij aankomst bij dit station zag ik al dat er een stuk afgezet was, waar de taxi chauffeurs en casa eigenaren achter moesten blijven. Na bij de security nagevraagd te hebben welke kant het op was naar het adres, zij hij dat het écht niet te wandelen was. En als ik naar de straat keek, geloofde ik dat. Dus, met de taxi naar de casa. Haha, leuk joh! De zware koffer op de fiets taxi. Als jullie een foto zien van de fiets taxi…zul je begrijpen dat dit best een uitdaging was. Voor hem was het hard werken, ik vond het helemaal goed. Heuvels op, over de kleine keien door de straten die labyrintisch aangelegd zijn. Dit was om de piraten te verwarren. De stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en de straten zijn bijna allemaal autovrij. Ik ben ondertussen aangekomen bij de casa en na netjes de voucher te hebben gegeven kon ik mijn kamer opzoeken op de eerste verdieping. Wéér een trap. Die koffer van mij haalt het einde van mijn reis écht niet! Trinidad is de op twee na oudste stap van Cuba en de gebouwen zijn prachtig.

Nu komen we bij de kaart… want, óf ik snap er helemaal niks van óf het klopt van geen kant. Na een paar keer aangewezen te hebben waar we nu zijn op de kaart en gevraagd te hebben waar ik dan heen moet, zeiden ze dat ik helemaal rechtdoor moest om op de Plaza Mayor te komen. Nou, als ik helemaal rechtdoor ga op de kaart, kom ik heel ergens anders uit. Ook de straatnamen kloppen helemaal niet. De kaart laat ik dus maar thuis en ik ga gewoon wandelen. Op prachtige plekken kom ik en mooie koloniale gebouwen loop ik voorbij. Ook scoor ik alvast een wifi-kaart, want die plek heb ik ook gevonden. Verbinden lukt alleen wéér niet. Hmm, dan heb ik er niets aan. Nou ja, eerst maar eens eten want ik heb behoorlijk trek gekregen.
In de casa stond het eten al klaar voor me en ik stort me op een typisch Cubaanse maaltijd. Overal is fruit en rijst te vinden en daarnaast natuurlijk vis.

’s Avonds, na de pittige regenbui die naar beneden kwam, nog even een bezoekje aan de Casa de la Musica. Hier is elke avond een show te zien. De Cubanen komen hiernaartoe om te dansen en gezellig met elkaar te kletsen. Wauw! Het eerste nummer is nog maar net begonnen of de echte Cubanen schieten overeind en dansen de sterren van de hemel. Opvallend is dat vooral de ‘oudere’ generatie gaat dansen. En dat is écht een compliment!! Want wát kunnen zij swingen zeg!! Dat is al een show op zich. Fantastisch om te zien hoe zij kunnen genieten van de muziek. Dat moet ook wel! Overdag is het heel hard werken en werkt iedereen bijna iedere dag.
Na twee keer een dans afgewezen te hebben (ik ga toch zeker écht niet mijn eerste salsa danspasjes oefenen tussen deze Cubanen, die de sterren van de hemel dansen) en een uurtje geluisterd te hebben naar de muziek, taai ik af naar de casa. Het is mooi geweest voor vandaag!

Om 07.30 uur staat het ontbijt weer klaar en begint er een nieuwe dag.