dag 34: wat hebben we vandaag geleerd?

Goedemorgen!

Wat een lekker ontbijtje vandaag! Het is vandaag wat meer afwisselend dan anders. Het fruit werd al heel leuk geserveerd. Maar vooral: chocolademelk bij het ontbijt!! Naast de koffie, melk, ei en het brood was er nu ook een nieuw sapje! Het leek wel water met een smaakje. Met natuurlijk het prachtige uitzicht over de baai vanaf het terras. Het ontbijt werd geserveerd op de tweede verdieping en zo kon ik dus een groot deel van het dorp zien. Ook hier zijn de huizen natuurlijk niet even mooi, maar dat maakt ook wel weer de Cubaanse sfeer.

Gisteren kreeg ik een berichtje van Wiebe, of wij het ook zo vreselijk vonden in Cuba. Zij hadden een hele nare dag. Zó erg, dat ze een privé gids voor vandaag hebben ingehuurd om toch weer de leuke kant van Cuba te kunnen zien. Het blijft erg ongrijpbaar en de Cubanen zijn nog niet zo goed ingesteld op het toerisme. In elk geval werden we uitgenodigd om ook mee te gaan om Baracoa op een andere manier te ontdekken.

Met de huurauto, waar het merk vanaf was gesloopt en ondertussen al vol krassen (terwijl de auto dag en nacht bewaakt zou worden), gingen we op pad. De privé gids sprak super goed Engels en zou ons de leuke kant van Cuba laten zien. In één dag tijd hebben we zóveel meer over Cuba geleerd!! Voordat hij ons al die informatie gaf, controleerde hij wel eventjes snel of er niet per ongeluk ergens een microfoontje verstopt zat.

We zijn vandaag begonnen bij een vrouwtje thuis, die zelf chocolade maakt. De gids vertelde ons alles van het begin van de productie, tot het einde. En natuurlijk mochten we ook even wat proeven! Hier is het heel gewoon dat een deel van de productie afgestaan wordt aan de staat, maar de rest mag ze zelf verkopen. Het is heel hard werken en het vrouwtje is echt al flink op leeftijd, maar maakt met veel plezier nog de chocolade.
De cacao komt natuurlijk niet zo maar uit de lucht vallen, dus zijn we ook op bezoek gegaan bij een plantage. Met de auto nog verder buiten de stad, op bezoek bij de échte boeren. Een verlaten stuk, waar wat houten huisjes stonden bracht ons bij een plantage. De cacaobomen, bananenbomen, palmbomen, mangobomen en koffieplanten zorgden voor een prachtige omgeving. Wat was het stil hier! Af en toe zagen we een boer voorbij komen of voor zijn huisje zitten. De cacao groeit aan de stam van de boom en kan het beste groeien in de schaduw. Daarom is de cacaoplantage geschikt voor meerdere gewassen bij elkaar. Bananenbomen zorgen bijvoorbeeld voor de schaduw. Het hele jaar door is het cacaoseizoen gaande. Voor 70% wordt de productie afgestaan aan de staat, er komt regelmatig iemand langs om alles goed bij te houden en een prijs te bepalen. Dit mag de boer niet zelf doen. Voor de overige 30% mag de boer dit wel. Ook de communicatie gaat via iemand die regelmatig uit naam van de staat langs komt. Er wordt aangenomen dat de informatie klopt en dit wordt dan ook gezien als waarheid.

Als we een stukje verder lopen zien we een dame de was doen in het riviertje wat hier loopt en er lopen mannen met grote gereedschappen rond. Één van de mannen wordt bij ons geroepen en maakt voor ons een kokosnoot open. Hmm, het kokosnootwater kunnen we direct drinken vanuit de kokosnoot. Heel erg lekker! Maar wel heel lastig drinken zeg! Het vruchtvlees kan uit de kokosnoot gehaald worden als we deze opgedronken hebben. Ook wel lekker!

Onderweg zien we een man in zijn schommelstoel zitten voor een huisje. De gids kent eigenlijk vrijwel iedereen uit het dorp en vertelt ons dat de boeren heel erg vriendelijk zijn. De man in de schommelstoel is al 100 jaar oud. Omdat de boeren hard werken maar heel gezond leven, kunnen zij zo oud worden.

Waar ik trouwens ook versteld van stond, is dat de boeren van de staat een cheque krijgen op het moment dat de oogst opgehaald wordt. Met deze cheque kunnen zij naar het dichtstbijzijnde stadje of dorpje om hun geld op te halen. Dat is voor hen al een hele dure reis. Maar wat heel regelmatig gebeurt… is dat de bank geen geld in huis heeft voor hen en ze dus na 15 dagen weer terug mogen komen. Dus kunnen ze de hele reis, in een jeep die ze als een soort taxi gebruiken, weer terug afleggen.

Sinds augustus dit jaar is het voor de Cubanen mogelijk om internet te gebruiken. Maar sinds drie jaar is het mogelijk om kleine ondernemingen op te starten zoals casa’s particulaires of eigen restaurantjes. In eerste instantie was dit helemaal niet nodig en kreeg je na je studie een baan toegewezen. Nu is het allemaal maar een beetje voor zich. Veel mensen hangen daarom ook rond op straat en dat maakt het er niet gezelliger op…vertelt onze gids. Hmm, dát is de kant die we tot nu toe veel hebben gezien.

Na de plantage en het bezoek bij de boeren zijn we bij twee stranden gestopt. Het eerste strandje is het strand waar de vissers ’s morgens aankomen met de vangst van die nacht. Ook hier staat weer iemand van de staat hen op te wachten en wordt alles bijgehouden. Wel zijn ze hier héél creatief! De ‘dure’ vis zoals kreeft, krijgen een plekje in de rotsen. Die vis verkopen zij aan de casa’s en zo hebben zij een extra zakcentje. Deze vis halen ze natuurlijk op als ze zéker weten dat de controleur weg is. Daarna hebben we lekker op een strandje gezeten, die vooral voor de locals is. Het is geen toeristisch strand en het is hier dan ook helemaal verlaten. Echt een privéstrandje!

Vandaag was wel écht een hele leuke dag, waarin we wat meer van Cuba gezien hebben en weer écht hebben kunnen genieten! Vanavond gezellig met z’n allen eten en dan morgen op pad richting Holguin…